LEGENDARY ALBUMS LIVE- Born in the USA
19 januari 2019
LEGENDARY ALBUMS LIVE
Bruce Springsteen
Recensie
Een afgeladen zaal die op serene wijze de laatste het refrein van ‘The River’, méé neuriet. Een fraai staaltje publieksparticipatie dat een mooie afsluiting vormde van de ‘Legendary Albums Live Tour’ die gisteren in Rotterdam haar première beleefde. Een succesvol concept van producent Peter de Groot Kormelink, die hiermee de vierde versie ervan op de planken brengt. Zo zagen we die over The Dire Straits en ook al de première van de show die de ‘Songs In The Key Of Live’ van het magistrale album van Stevie Wonder liet klinken op een manier die de meester zelf wel had zien zitten. Gesteld al dat-ie daartoe in staat was geweest. Ook deze première was destijds in de Maasstad. Het tribuut aan U2 (The Joshua Tree) dat PGK in 1916/2017 in het theater bracht heb ik destijds helaas gemist.
Laat ik voorop stellen dat ik helemaal niet zo’n Bruce Springsteen fan ben. Ik las wel zijn onderhoudende biografie. Niet dat ik dus geen oog zou hebben voor de teksten die uit zijn tumultueuze leven gegrepen zijn of de muziek niet goed vind. Integendeel, maar toen ik ooit één van zijn marathonconcerten in De Kuip meemaakte was ik wel gegrepen door zijn tomeloze en opzwepende energie, maar met de mijne was het na anderhalf uur wel gedaan en toen waren we nog maar pas op de helft. Tijdens de LAL-uitvoering had ik dat geen moment en de reden daarvan was de sterke 7-mans bezetting van prima muzikanten die de muziek van The Boss speelde op een manier die zelfs de minst verstokte Bruce-fan wel in bewondering zou hebben achtergelaten. Voor de vele die hard fans die Springsteen met keihard werken in de jaren sinds zijn album ‘Greetings from Ashbury Park’ (1973) heeft opgebouwd is deze tribute show niets minder dan ‘an opportunity not to be missed’.
Ze kwamen allemaal voorbij, de stuk voor stuk sterke stukken van het album ‘Born in the USA’, met hier en daar een uitstapje naar andere succesvolle albums van onze bevlogen bard uit New Jersey. The band was really happening en zonder de andere muzikanten te kort te willen doen waren daar het uitstekende spel van Rob Winter (Kayak, Borsato, Guus Meeuwis) en de onstuimige strot van zanger Erwin Nyhoff vooral debet aan. De laatste was ook al van de partij in ‘Brothers in Arms’, een van de vorige LAL-shows, ook al vond ik hen daar niet zo uit de verf komen als gisteravond het geval was. De muzikale rol van Bruce past hem echter als een jas. Viel er dan niets af te dingen op dit concert? Hoogstens dat ik de keyboardpartijen niet altijd even goed kon onderscheiden in ‘the wall of sound’ die de muziek van The Boss nu eenmaal kenmerkt.
Dat was jammer, want uit de stukken die ik wel kon horen viel op te maken dat toetsenist Jan-Peter Bast goed naar Roy Bittan heeft geluisterd.
Tussendoor worden de bezoekers getrakteerd op het deskundig en het inmiddels wel bekende onderkoelde commentaar van Jan Douwe Kroeske, die dat bijna zonder (die ene) verspreking doet. Hij is de enige die niet ‘live’ is maar vormt samen met de andere dynamische en sfeervolle videobeelden die boven de band van het scherm spatten een welkome aanvulling op de show.
Deze vierde LAL-show gaat nu het land in en is nog op vijftig locaties te bewonderen. Gaat dan zien, zowel producent als uitvoerenden verdienen het.
Er staat natuurlijk een fraaie trailer op Youtube
